meehelpen = meedoen
#Meedoen bij Luctor et Emergo
Vrouwen uit het azc draaien mee bij Luctor et Emergo dankzij het project #Meedoen
Op maandagochtend is het een vertrouwd gezicht geworden bij voetbalvereniging Luctor et Emergo: twee vrouwen uit Zuid-Amerika, met schoonmaakmiddelen in de hand, druk aan het schoonmaken in de kantine, kleedkamers en toiletten. Het zijn Yandri uit Venezuela en een dame uit Peru, beide bewoonsters van het azc in Almelo. Dankzij het project #Meedoen van Avedan zijn zij sinds enkele maanden actief als vrijwilliger binnen de club.
Voor de buitenstaander lijkt het wellicht eenvoudig werk, maar voor de dames uit het azc betekent deze bijdrage veel meer dan dat. Het gaat niet alleen om schoonmaken, maar om deelnemen aan de samenleving. Meedoen. Hun inzet is een krachtig voorbeeld van hoe mensen, die nog maar kort in Nederland zijn, bereid zijn om hun handen uit de mouwen te steken voor de gemeenschap.
Yandri en haar medebewoonster verblijven nu één jaar in Nederland. Via verschillende opvanglocaties (Ter Apel en Leeuwarden) zijn zij in Almelo terecht gekomen. Ondanks dat zij hier nog niet lang zijn, was de wens om actief te worden in de samenleving vanaf het begin sterk aanwezig.
“Ik wil me nuttig voelen,” zegt Yandri beslist. “Ik kan niet stilzitten en ik wil het gevoel hebben dat ik iets terugdoe voor de maatschappij. Hier bij Luctor voel ik dat ik echt iets beteken. De sfeer is goed, iedereen is vriendelijk. Dat geeft me energie.” Haar medebewoonster van het azc sluit zich daarbij aan: “Voor mij is het belangrijk om te leren van de mensen hier, hun cultuur te begrijpen en mezelf daardoor ook te ontwikkelen. Door vrijwilligerswerk krijg ik die kans. Het maakt me gelukkiger en geeft me het gevoel dat ik erbij hoor.”
Ik wil iets bijdragen, niet stilzitten
Vrijwilligerswerk als sleutel tot integratie
De inzet van de dames wordt breed gewaardeerd binnen de vereniging. Elke maandag helpen zij mee met het schoonmaken van de accommodatie. “De kantine, bar, toiletten en kleedkamers zijn na het weekend vaak flink toe aan een schoonmaakbeurt,” vertelt een van de vrijwilligers van Luctor. “De dames doen dit werk heel serieus en betrouwbaar. We zijn heel blij met hun hulp.”
De communicatie verloopt soms via Google Translate, maar dat is geen belemmering. “Het is bewonderenswaardig hoe leergierig ze zijn. Ze begrijpen snel wat er moet gebeuren en doen dat met veel inzet,” aldus een van de vrijwilligers.
Yandri en haar medebewoonster volgen wel wekelijks Nederlandse les van een vrijwilliger vanuit het asielzoekerscentrum, een belangrijke stap in hun integratieproces. De Nederlandse taal leren is een enorme uitdaging, wat soms tot lastige situaties leidt. “In Venezuela werkte ik voor het ministerie van Handel. Ik heb veel ervaring, maar ik moet nu opnieuw beginnen. Dat is soms lastig, maar ik blijf positief,” vertelt Yandri vastberaden. Ondanks de obstakels blijven zij beide gemotiveerd om hun plek in Nederland op te bouwen.
Niet stilstaan, maar vooruitkijken
Wat hen bindt, is niet alleen hun achtergrond, maar vooral hun motivatie. Ondanks dat ze beiden in hun thuisland een professionele loopbaan hadden, zien ze het vrijwilligerswerk niet als een stap terug, maar juist als een opstap naar een nieuwe toekomst.
De medebewoonster van Yandri vertelt: “Het is jammer dat ik mijn oude beroep hier nog niet kan uitoefenen, maar ik zie dit als een kans om opnieuw te beginnen. Ik leer, ik ontmoet mensen, en ik voel me steeds meer thuis.”
Yandri vult aan: “Dit werk geeft me zelfvertrouwen. Omdat je deel uitmaakt van iets en met anderen samenwerkt, voel je je gezien. Dat maakt echt verschil.”
Een warm welkom bij Luctor
Bij Luctor et Emergo zijn ze duidelijk: iedereen die wil bijdragen, krijgt die kans. “We vinden het mooi om deze vrouwen een plek te bieden binnen onze vereniging,” zegt een van de betrokken vrijwilligers. “En het is niet alleen geven, we krijgen er ook veel voor terug. Nieuwe energie, verhalen, inzichten. We hebben ze uitgenodigd voor de bingo, vrijwilligers dag én de Hollandse Avond. De club betaalt hun entree – we willen dat ze zich echt onderdeel voelen van onze gemeenschap.”
Dat is ook precies het doel van het project #Meedoen van Avedan en COA: vluchtelingen de kans geven om actief mee te doen in hun nieuwe omgeving, in plaats van aan de zijlijn te blijven staan.
Toekomstplannen
Luctor zou in de toekomst graag meer bewoners van het azc een kans geven. “We denken bijvoorbeeld aan iemand voor het onderhoudsteam of een materiaalman. Zolang we de juiste begeleiding kunnen bieden, staan we daar zeker voor open. De ervaring met deze dames is wat dat betreft alleen maar positief geweest.”
De samenwerking is een win-winsituatie. Voor de vereniging betekent het extra hulp en verrijking. Voor de vrouwen uit het azc is het een manier om bij te dragen, zichzelf te ontwikkelen en een eerste stap te zetten naar integratie. Of zoals Yandri het samenvat: “Vrijwilligerswerk is niet zomaar werk. Het is een manier om harmonie te vinden met de mensen om je heen.”
Meer weten over #Meedoen Almelo?
www.almelovoorelkaar.nl/meedoen-almelo-samen-aan-de-slag
Bron: #Meedoen bij Luctor et Emergo - Sportbedrijf Almelo
Match Nasser en Hugo
match tussen nasser en hugo is een voltreffer Een match tussen een vrijwilliger en een hulpvrager is soms een regelrechte voltreffer. Het contact tussen Nasser Taghavian (52) en Hugo Vogelzang (95) valt zeker in die categorie. Iraanse Nasser, die in het asielzoekerscentrum woont, gaat elke week een middag naar de gepensioneerde leraar Engels. En dat pakt voor hen allebei geweldig uit: Nasser leert Nederlands en de hoogbejaarde Hugo voelt zich zinvol omdat hij nog beter leert luisteren. En dan is er ook nog hun gezamenlijke passie voor filosofie!Nasser en Hugo werden aan elkaar gekoppeld door vrijwilliger bemiddelaar Stella Bolink van Almelo voor Elkaar, onderdeel van Avedan. Zij komt wekelijks bij Hugo om hem te helpen met boodschappen. Toen de belezen Hugo aangaf dat hij nog wel zinvol vrijwilligerswerk wilde doen en Nasser zich bij Avedan-collega Annemarie Degger bij de #Meedoen-balie in het AZC meldde voor een taalmaatje, was 1 en 1 plotseling 3.Nasser was in zijn moederland professor filosofie aan een universiteit van Teheran. En laat dat nu net een enorme interesse zijn van Hugo…. ‘We zijn een hele goede match. We praten over van alles, van filosofie en politiek tot de situatie in de wereld en geloof. Hugo is een bron van wijsheid, bij hem kan ik mijzelf uitdrukken’, vertelt Nasser enthousiast. En Hugo is al even enthousiast over zijn nieuwe vriend. ‘Nasser is een ontwikkelde en bescheiden man. We hebben dezelfde interesses en kunnen op gelijk niveau praten, niet alleen over ditjes en datjes. En ik houd van luisteren, dat vind ik ook fijn in de wijkkamer’.En dus is de wekelijkse praatmiddag nu voor beiden een hoogtepunt in de week. Hugo kan de skills gebruiken die hij in zijn 31 jaar als leraar opdeed en Nasser vindt zijn weg in Almelo. Dat ze van nut willen zijn, is ook iets wat hen bindt. ‘Ik wil mijn kansen in Nederland pakken en iets terug doen. De eerste tijd nadat ik mij gemeld had in Ter Apel was heel zwaar maar nu ben ik vol hoop’. En Hugo? Die weet wel zeker dat zijn maatje iets moois gaat brengen in ons land. ‘Jij wordt weer professor’, zegt hij vol vertrouwen.Foto's: Mery Castro (mede-bewoner AZC) 'we zijn een hele goede match'
Lees het verhaal