Anna's aanbod èn vraag

Anna's aanbod èn vraag Enkele maanden geleden lieten Teuntje en ik ons inschrijven bij Avedan met de aanbieding een muzikaal deuntje ten gehore te brengen bij instellingen. Wij zijn allebei enthousiaste muziekbeoefenaars: Teuntje speelt accordeon, ik viool, en beiden houden we van hetzelfde genre, een beetje Ierse folk, Jiddische muziek en een beetje oubollige Nederlandse liedjes, kortom van alles en nog wat. Nog dezelfde week kregen we verschillende aan- vragen binnen en bij zorginstelling 't Nieuwland hebben we inmiddels al gespeeld. Juist in die periode wilde ik mijn muur gesausd hebben en een nieuw verfje op de keukendeur. Op de site van Avedan stonden diverse hulpaanbieders. Op goed geluk klikte ik ene Raymond aan. Hij verscheen binnen 3 dagen en bracht zelf ook nog een ladder mee. Terwijl hij zich van z'n taak stond te kwijten ontstond er een gesprek. Hij vertelde als verzorgende te werken bij een instelling waar oudere mensen verblijven die een hersenaandoening hebben. 'O, zei ik toen. 'Bij dat soort instellingen maken wij weleens muziek.' Enfin, u begrijpt het zeker wel. Hij vroeg of ons groepje er iets voor voelde om bij die zorginstelling te komen spelen. Gewoon op 'n middag en dan zou hij een vrije dag nemen en ons in Almelo met z'n auto ophalen en daar naartoe brengen. Zo gezegd, zo gedaan. Het was een stralende dag. Raymond laadde al onze spullen achterin de auto en toen togen wij op weg. Eenmaal aangekomen bij het Havezatehuis zaten de bewoners ons afwachtend op te wachten. We begonnen onze instrumenten stand-by te maken. Mijn tamboerijn overhandigde ik aan een meneer waarvan ik dacht dat hij het wel leuk zou vinden om mee te doen. Dat bleek wel, want zodra we waren begonnen zwaaide hij van begin tot einde enthousiast mee. De accordeoniste wist al dra de stemming erin te krijgen met een scala aan Nederlandse liedjes die driftig werden meegezongen en toen wij ons repertoire aan het afwerken waren met o.a. een Poolse Mazurka en Israëlische nummers werd er enthousiast geapplaudisseerd. De mensen van de verzorging kwamen er ook bij zitten en deden even hard mee. In de koffiepauze had ik een gesprek met een oude dame van 96 jaar. Zij vertelde dat ze vroeger ook viool had gespeeld. 'Dat was alweer lang geleden,' zei ze terug mijmerend in haar herinnering. We gingen die middag door tot kwart voor vier. Iedereen vond het een geslaagd evenement en tot slot werd ons door de verzorging een grote plak chocolade overhandigd. 'Komen jullie nog een keer terug?' Ja, dat willen wij wel. Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward

Lees het verhaal

Geïnspireerd...?

Meld je aan

Meer inspiratie?

Bekijk alle verhalen